Jeden z nas to do tej pory najbardziej kompletna próba wskazania przyczyn najczarniejszego dnia we współczesnej historii Norwegii, a także zrelacjonowania tych wydarzeń z jednoczesnym naszkicowaniem portretu sprawcy - portretu osadzonego w historycznym i narodowym kontekście. [Mode Stejnkjer]

Środowiska i szczegóły przedstawione są jak przez szkło powiększające. Napięcie w kolejnych częściach rośnie, wręcz zmuszając czytelnika do przeczytania tej obszernej i świetnie napisanej książki. Człowiek żałuje tylko, że to nie powieść, historia straszna, ale zmyślona. [May Grethe]

Nie ma najmniejszych wątpliwości: książka Seierstad to jedna z najważniejszych i najlepszych na temat 22 lipca 2011 roku. Napisana żywym językiem i znakomicie skomponowana, przynosi materiał do refleksji zarówno nad tragicznymi wydarzeniami i fanatyczną nienawiścią Andersa Behringa Breivika, jak i nad demokracją norweską, której Breivik wypowiedział wojnę.
Żadna z dotychczas wydanych na ten temat książek nie podjęła próby stworzenia tak wielkiego obrazu historycznego, prezentującego te wydarzenia, przedstawiającego zarówno zaatakowanych, jak i tego, który zaatakował. Napisana z wielkim szacunkiem dla ofiar z wyspy Utoya. [Kjell Lars Berge]

Brutalny akt terroru, który wstrząsnął światemNorwegia 22 lipca 2011Wyspa UtoyaAnders Breivik morduje 69 osóbNa wyspie Utoya trwa letni obóz młodzieżowy. Dzień jest spokojny, nic nie wskazuje, że za chwilę rozegra się tu straszliwy dramat. Radosną atmosferę przerywa wiadomość o wybuchach w centrum Oslo. Tymczasem po drugiej stronie wyspy do brzegu przybija łódź. Wysiada z niej uzbrojony Anders Breivik.Poznajcie jedyną dotychczas wydaną relację świadka, który został ocalony z masakry na wyspie Utoya. Adrian Pracoń minuta po minucie relacjonuje przebieg wydarzeń tego pamiętnego i tragicznego dnia.Dlaczego w spokojnej Norwegii doszło do ataku terrorystycznego? O czym myśli człowiek, kiedy ktoś mierzy do niego z broni?Co czuje, gdy na jego oczach giną przyjaciele?Czy po przeżyciu takiej traumy można w ogóle wrócić do normalnego życia?Jak to jest spotkać się później twarzą w twarz z oprawcą?Poruszająca relacja, która pozwala zrozumieć ogrom tej niebywałej tragedii.Opowieść rozkręca się powoli. Wręcz leniwie. Sielanka obozu młodzieżówki Partii Pracy na wyspie Utoya przechodzi płynnie w trudny do zrozumienia koszmar. Dzięki chłodnej, ale niepozbawionej reporterskiego sznytu relacji, Adrian Pracoń sprawia, że stajemy się świadkami krwawych wydarzeń z 22 lipca 2011 roku. Autor - chłopak, który tylko cudem nie padł ofiarą Breivika, nie odpowiada na pytanie dlaczego ani co dalej. Norwegia potrzebuje wielu lat na przetrawienie masakry, by z fazy opisu i wspomnień, przejść do rozliczeń. Ale to temat na następną książkę.Jacek Pawlicki, szef działu zagranicznego "Newsweek Polska"